ارزیابی آزمون حساسیت به نالیدیکسیک اسید جهت غربالگری سویه های بالینی سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین

زمینه و اهداف: فلوئوروکینولون ها به ویژه سیپروفلوکساسین به عنوان آنتی بیوتیک های انتخابی عفونت های سالمونلایی مطرح شده اند. اما موارد متعددی از شکست درمان با سویه های کاهش حساسیت یافته به سیپروفلوکساسین گزارش شده، که رو به افزایش است. این سویه ها بر اساس استاندارد (Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI در محدوده حساس (MIC≤1 mg/ml) قرار دارند که در نتیجه شناسایی آن ها با چالش جدی مواجه است. اکنون به توصیه CLSI در بسیاری از کشورها از نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار، جهت شناسایی این سویه ها استفاده می شود. هدف این مطالعه تعیین کارایی نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار در غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین و اندازه گیری MIC سیپروفلوکساسین برای تایید کارایی این روش بود. روش بررسی: سویه های سالمونلا طی سال های 86-87 از مناطق مختلف کشور جداسازی و با روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک شناسایی شدند. حساسیت به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین توسط روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد و MIC سیپروفلوکساسین با روش E-test اندازه گیری گردید. یافته ها: از 53 سویه، 28 سویه (%52.8) به روش دیسک دیفیوژن آگار، مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند. در این روش تمام سویه ها نسبت به سیپروفلوکساسین حساسیت نشان دادند اما در اندازه گیری MIC، ? سویه (%15) حساسیت کاهش یافته داشتند. سویه های اخیر در روش دیسک دیفیوژن آگار مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند که شناسایی آن ها با روش سیپروفلوکساسین دیسک دیفیوژن آگار مقدور نبود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تست حساسیت به نالیدیکسیک اسید می تواند به عنوان یک شاخص استاندارد برای غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین مورد استفاده قرار گیرد